در زندگی ما پره از دوراهی ها و تو در توی مصائب پر مکافات! که عواقبی هم به همراه داره و این اصلا رضایت بخش نیست، یه چیزی که خودش بده و در باطن چیزی جز همون تصویر درهم بر هم ظاهرش نمیتونه باشه! پس هر تصمیمی که بگیره عواقبش حتما به خودش برمیگرده. ظاهر و باطن بعضی از تصمیمات خیلی نزدیک به همه اما چیزی که ازآب در میاد اینه که : ای دل غافل من که نمیخواستم اینطوری بشه و فلان قصدو داشتم" من نادون بهش نگاه میکنم و میگم تو همینو میخواستی و انجامش دادی یعنی تو همش شبیه این تصمیماتی که میگیری!
عاقلانه و اندیشمندانه به تفکر میشینم و مثل ای کیو سان دلیل و راه و چاهوپیدا کنم بلکه بدونم مشکل کجاست و کجای کار میلنگه. من فکر میکنم درستش اینه که ظاهر و باطن آدمها باید یکی باشه یا اونی که میخواد یه طوری باشه که میخواد ولی نه اونطور هست و نه میتونه باشه! بالاخره نفهمیدم این حد تعادل برای این تصمیمات دو رو چیه! هر ورشو بگیری یه ورش درمیره!
درباره این سایت