بعضی از افراد نسبت به بقیه مورد توجه بیشتری قرار دارند و به همین دلیل در مواقع مختلف در صورت نیاز به کمک و یا نیاز به راهنمایی اشخاصی هستند که داوطلبانه این کار را برایشان انجام دهند و گاهی حتی اضافه بر نیاز!
ازین دسته آدمها که مورد توجه بقیه بودند و یا هستند دوری کرده ام. و فقط زمانی که با اشاره و یا مخاطب مستقیم قرار دادن من، اقدامی میکنم. در غیر اینصورت بقیه هستند و درد او و نیاز او را همان بقیه پاسخگو خواهند بود.
این موضوع برای غریبه ها و یا آشناهای نچندان نزدیک صدق میکنه وگرنه برای عزیزان این قاعده استثناعاتی داره.
ولی اگر دوای درد پیش من باشه ولی ناله و نیازش به دیگران باشه صبر میکنم ببینم کسی میتواند کاری کند یا خیر و اگر واقعا کسی نبود، وارد عمل خواهم شد!
این عادت بده یا خوب!؟
در صورتی که خودم اگر نیاز به کمکی داشته باشم ، تا کارد به اوستخوان نرسیده باشه اعلام نیاز یا ناله ی دردم بالا نخواهد اومد. در حدی که شنیده بشه کافیه، و هیچ انتظاری ندارم از کسی که کاری بکنه میذارم به حساب لطف و مهر خود شخص که اگر میتونه کاری بکنه و اگرم نههیچ
درباره این سایت